"Zonder Inspanning Geen Overwinning," zeggen voormalig bestuursleden Harry van der Aa (69) en Sjef van Hommelen (76) in koor. Dat is immers de naam van voetbalclub ZIGO, vrij vertaald. Een vereniging in Tilburg waar samenhorigheid centraal staat: “Iedereen begroet elkaar met een hand of, tegenwoordig ook wel met een 'boks'.”
Door Daan Baijer
Achterin de bestuurskamer van voetbalvereniging ZIGO staat een grijze kast. “Dat is de archiefkast van de club”, zegt Harry. De kast gaat open en Sjef haalt er wat spullen uit. “Kijk, wat oude foto’s. Toen speelden we nog op de Heikant, tegenover de kerk.”
De historie van de club gaat terug tot 1936. Onderwijzer Piet Verhees liet zijn leerlingen in de middagpauze voetballen op een grasveldje tegenover de kerk en de klaslokalen. Er was plek en een idee voor een nieuwe club in het noorden van de stad, omdat in 1930 het vorige ZIGO ten onder was gegaan. Ook Sjef raakte al jong bij de club betrokken: “Ik kwam in aanraking met ZIGO toen ik in de tweede klas van de lagere school zat. Meneer Verhees was mijn onderwijzer en in de pauze gingen wij altijd voetballen.”
De voetbalverhalen van ZIGO
De naam van Piet Verhees leeft nog steeds voort in de clubgeschiedenis. Zo was ZIGO 25 jaar lang het toneel van een internationaal jeugdtoernooi, waar de Piet Verhees-bokaal werd uitgereikt. “Ik kan me nog goed herinneren dat een keer een Amerikaans college-team won. We hadden het voor elkaar gekregen dat Earnest Stewart de bokaal persoonlijk kwam overhandigen. Dat was de mooiste editie die ik heb meegemaakt”, aldus Harry.
Andere bijzondere herinneringen speelden zich volgens Harry af rond het eerste elftal. “Wij stonden tweede en de nummer één, Chaam, hoefde nog maar één punt uit drie wedstrijden. Uiteindelijk verspeelden ze de titel en wonnen wij het kampioenschap in een beslissingswedstrijd. Chaam had zich helemaal voorbereid op een kampioensfeestje”.
Een ander opmerkelijk moment weet hij ook nog: “Er kwam hier een team dat kampioen kon worden, maar ze moesten winnen van ons. Toen het nog steeds 0-0 stond, werd er ineens geld geboden. Elke vijf minuten werd het bedrag hoger.”
“Maar het bleef gelijk en ze gingen met de staart tussen de benen naar huis”, vult Sjef aan.
Saamhorigheid
Het eerste van ZIGO, dat in de derde klasse speelt, probeert elk jaar opnieuw het kampioenschap binnen te halen, maar nooit ten koste van wat echt belangrijk is: “de samenhorigheid binnen de club”, benadrukken beide mannen in koor.
De club, met precies 1002 leden, is een plek waar verbondenheid hoog in het vaandel staat en waar dat zich bij iedereen weer anders uit, zo merken beide heren: “Iedereen begroet elkaar, de selectie zegt ons vaak gedag. Soms met de hand, tegenwoordig ook met een boks.”