Vanwege de Kinderboekenweek mocht ik de afgelopen tijd langs basisscholen in Nederland om te vertellen over mijn kinderboeken. Het was weer een feest om voor de groepen 7 en 8 te staan.
Voordat ik het in zo’n klas ga hebben over mijn kinderboeken, vertel ik altijd eerst iets over mijn debuutboek. Dat was namelijk geen kinderboek, maar een biografie over de protestzanger Armand. Eerst vraag ik dan wie er weleens van Armand heeft gehoord. Dat levert meestal nul vingers op. Soms steekt de docent een hand op, maar dat worden er ieder jaar ook steeds minder. Als ik vervolgens vraag wie het nummer ‘Ben ik te min’ kent, kijkt de hele klas me vragend aan.
Op het digibord laat ik een foto zien van Armand. Het is een foto van de zanger met mijn band The Kik uit 2015. Dat is het jaar dat we met hem in de studio en op het podium stonden, en ook het jaar dat hij overleed. Op de foto lacht hij breeduit en ziet er schitterend uit met zijn gouden jasje, gestreepte broek en lange rode haren.
Als deze foto op het bord staat, weet ik al dat iemand in de klas een vinger op gaat steken. Ik weet ook al welke vraag er dan volgt, namelijk: ‘Is dat zijn echte haar?’ Zo ging het ook weer in Hilversum. Er ging een vinger de lucht in, maar er volgde een andere vraag: ‘Mijnheer, zijn dat zijn echte tanden?’ Ik moest toegeven dat het niet zijn echte tanden waren. Ik legde wel uit dat zijn haar wél echt was. Een verbaasde wooooo ging door de klas.
Tijdens een bibliotheekbezoek in Schiedam ging het ook over echt en nep. Een vader vroeg of ik weleens gebruikmaakte van AI. Toen ik hem vertelde dat ik daar ver weg van blijf, vroeg hij waarom. Ik stelde de zaal de vraag: ‘Wat lees je liever: een boek dat geschreven is door een mens of een boek dat geschreven is door een computer?’ Gelukkig wilde de hele zaal liever een boek dat geschreven is door een mens.